Omdenken

Vandaag is de ideale dag om wat ik leer bij Somatic Experiencing zelf toe te passen.

Dat is mijn omdenk-zin voor vandaag. Ik moet naar de tandarts omdat er deze week zo maar een stukje van mijn tand afbrak.
Laat ik je 1 ding verklappen, de tandarts is een beste man maar oh wat heb ik er een hekel aan om in die stoel te moeten liggen. Ik voel me er zo machteloos. Ik lig daar, achterover in de stoel met een fel licht op m’n giechel gericht en moet alle impulsen die ik voel onderdrukken. Het liefst ren ik weg, sla ik de beste man van me af of schud ik heel erg wild met mijn hoofd. Maar ja, als je wilt dat je gebit gemaakt/onderhouden wordt zijn dat geen handige opties. Om nog maar te zwijgen over de verstoring die het zou geven in de “relatie” met de man die ik liever te vriend houd.

De koppeling van onbeweeglijkheid (immobiliteit) en angst zijn ideale ingrediënten voor trauma. Bij de opleiding Somatic Experiencing leer ik hoe je iemand kunt begeleiden in het loskoppelen van die twee. Het doel is de energie die door het vecht-vlucht hormoon adrenaline wordt geproduceert te kunnen ontladen, zodat het niet vast blijft zitten in je lichaam en klachten geeft.

Ik ga vanmorgen na mijn tandarts-avontuur dus maar even een momentje voor mezelf inplannen in de tuin, met een kopje thee (als ik al wat mag drinken) om even mijn lijf z’n eigen natuurlijke werk te laten doen. In plaats van wat ik voorheen deed, dwars er doorheen buffelen, hup naar de volgende activiteit.

Want om een ander ook weer verder te kunnen helpen vandaag zal ik toch eerst echt goed voor mezelf moeten zorgen!