Superheld

Wat een mooie woorden en illustratie, het superhelden pak aan de waslijn. Veel van de mensen die ik in de praktijk ontmoet hebben een dienstverlenend beroep. Veel van hen hebben de neiging om de zorg voor de ander voorop te stellen. Negeren hun eigen grenzen. Maar ja, wanneer je je pak niet af en toe wast, even opfrist, uithangt gaat het slijten, stinken of in ieder geval zijn frisse vorm verliezen.

Onlangs had ik mijn laatste opleidingsblok van de NARM® Masterclass “The primitive edge of experience”. Dit laatste blok stond in het teken van narcisme en narcistische dynamieken. Best een confronterend blok. We werden uitgenodigd om te onderzoeken wat onze eigen motieven, drijfveren zijn voor het op de schouders nemen van de wereld, het welzijn van anderen.
Welke acties, interacties doe ik bewust en welke komen wellicht meer voort uit versluierde narcistische dymanieken? Oftewel hoe “fris” is mijn eigen pak? En trek ik het pak bewust aan, of sta ik ermee op en ga ik ermee naar bed?

Wat ik in de NARM® opleiding de afgelopen 3 jaar echt heb geleerd is minder hard werken. Het veel regelmatiger ophangen van mijn pak. En het checken op zwakke plekken.
Natuurlijk heeft het een reden dat ik therapeut ben geworden. Van kind af aan ben ik gewend een ander te helpen. Mijn pak gaat al een tijdje mee zeg maar… Het helpen is iets waar ik voor “beloond” werd. Kortom, ik heb er veel mee geoefend en ben er best heel goed in geworden. Al zeg ik het zelf, hmmm narcisme;-)?

Tegenwoordig stel ik mezelf altijd de vraag “helpt dit (de impuls die ik heb) de persoon die tegenover me zit?”. Negen van de tien keer is het helpend. Maar soms dus ook niet. Omdat er dan een oud stuk in mezelf geraakt wordt. Wanneer ik heel hard aan de slag ga vóór mijn client is dat meestal een duidelijk teken dat mijn pak even aan de lijn mag. Voor mij 1 van de redenen om regelmatig supervisie te doen. Het houdt mijn pak netjes.

Elke persoon die tegenover je zit heeft zijn eigen superhelden-pak. Hoe fijn is het wanneer je zelf je eigen pak weet te vinden? Dan ervaar je regie. Dat is ook waar de meeste mensen die ik in de praktijk ontmoet naar verlangen. Voor mij als therapeut is het ook bevrijdend; ik hoef niet al het werk te doen, wel kan ik je bijstaan, in nieuwsgierigheid en vertrouwen.

Dus paradoxaal genoeg leer ik elk jaar de meest fantastische dingen, om vervolgens te ervaren dat vanuit rust en echte aanwezigheid bij de persoon tegenover je het meest mooie kan gebeuren.
Juist superhelden nemen rust.