Afronding in het Korenveld
Iedereen rond op zijn eigen manier af. Zo gaat het ook in de therapiepraktijk. Voor mij zijn dat ook speciale momenten. Ik vind het elke keer weer bijzonder dat mensen me toelaten in hun zoektocht naar meer connectie met zichzelf en de wereld om hen heen. Het zijn hele intieme processen waar mensen me bij uitnodigen.
In mijn praktijk kom ik steeds meer mensen tegen die worstelen met de gevolgen van ontwikkelingstrauma. Vaak loop ik dan een lange periode met iemand mee. In dit soort trajecten speelt afronding een extra belangrijke rol. Afgelopen week was het tijd voor een afronding. De cliënte gaf aan dat ze zich stevig genoeg voelt om zonder begeleiding verder te kunnen en dat ze graag een afrondende sessie wilde inplannen. Samen keken we terug en evalueerden we het doorlopen traject. We stonden stil bij de groei die ze heeft kunnen doormaken.
Vlak voor het einde van de sessie droeg ze me een gedicht van Anneke Meiners voor waarin eigenlijk alles verpakt zit over hoe ze de weg naar herstel ervaren heeft. Met toestemming mag ik dat met jullie delen:
Korenveld
En in een onverwachte glimp van eeuwigheid
besef ik dat mijn ware levenstijd
besloten ligt in deze zeldzame seconde.
De eindeloze halmenzee volgt zonder
aarzeling de vederlichte tred van het moment
dat, argeloos, geen tijd of ruimte kent,
niet weet van gisteren of morgen.
Ik hoef alleen maar voor dit nu te zorgen,
heel zachtjes al het andere te laten gaan.
Een gouden fluistering is mijn bestaan.
auteur gedicht Anneke Meiners