Dromen bouwen

Wat een prachtig en herkenbaar gedicht.

Gisteren besprak ik nog met iemand precies dit proces van mijn droom. Dit jaar start voor mij met een heel nieuw bouwwerk voor mijn praktijk. Naast het werken met cliënten ook breed uitdragen hoe je zorgvuldig met je zenuwstelsel omgaat. Toen ik zelf hiermee in aanraking kwam vond ik het zó logisch en zó onvoorstelbaar dat we hier niet van jongs af aan over leren. Voor mij was het duidelijk dat ik me daar “ooit” voor wilde gaan inzetten. 

Eind vorig jaar kreeg ik ineens een stapel nieuwe blokken ter beschikking om aan deze droom te gaan bouwen. Mijn veilige ‘ooit’ werd ineens een heel concrete ‘nu’. Ik heb ervaren hoe belangrijk het kan zijn om na het leggen van een steen, of stapeltje stenen ook weer integratietijd te nemen. 

Het bouwen aan je droom geeft energie, vreugde én angst. Van ‘wauw wat gaaf wat een kansen’ naar ‘wie ben ik om dit te gaan doen?!’ Ik ervaar het echt allemaal tegelijk. En dat is veel voor een zenuwstelsel. Dat vraagt tijd om het echt te laten landen. Lang heb ik gepuzzeld met mijn eigen integratietijd. Ik vind zo veel dingen leuk en als ik iets leuk vind dan duik ik er voor 200% in. Maar veel van leuk is ook veel.

Regelmatig ben ik geneigd over het nemen van die integratiemomenten heen te stappen. Wanneer ik ze het meeste nodig heb zijn ze vaak het lastigst want ik vind er dan namelijk van alles van. Meestal niet zo positief overigens. Het is ook niet iets waar je doorgaans mee scoort. “Ik heb het vandaag zo rustig aan gedaan”. Wel met wat je allemaal hebt afgekregen, of het laten zien welke ballen je allemaal in de lucht weet te houden. Ik ontdek ook op dit moment met alle nieuwe bouwblokken om me heen dat mijn bouwwerk een stuk steviger is wanneer ik mezelf tijd geef. Om te bouwen. Om te genieten van wat ontstaat. En om de angst die ik ook ervaar toe te laten. 

Grappig is dat 1 van de nieuwe dingen die ik mag gaan doen een lezing is. Over stress en burn-out vanuit de invalshoek van de afdeling Traumahealing bij het instituut waar ik mijn opleidingen deed. Op het Bodymind festival in Rotterdam.

Inspiratie genoeg. Maar eerst even een kop thee nu, om de “wie ben ik om dit te gaan doen” wat integratietijd te geven… Want als ik daar straks sta wil ik ook graag kunnen genieten van het uitdragen van mijn droom; zorgvuldig om leren gaan met je zenuwstelsel voor zo veel mogelijk mensen.